Bowi

Wij zijn Tamara, Gerard, Roos en Bowi. We wonen in Poortugaal in de wijk Valckesteijn.

Vader Gerard werkt bij Sprank interieurprojecten. Zijn hobby’s zijn, fietsen, wandelen met Flo (onze hond) en klussen.

Moeder Tamara neemt veel van de verzorging van Bowi op zich, zij zorgt graag voor haar gezin en is gek op mooi weer en leert op het moment de Spaanse taal, gezien we vaak naar onze vakantieverblijf in Spanje zullen gaan samen met het hele gezin. 

Zus Roos is een heerlijke meid. Heeft de theatermavo afgerond, en zit op de vervolgopleiding MBO theaterschool in Rotterdam. Roos is gek op zingen, dansen en acteren. Daarnaast is ze erg zorgzaam en gek op haar broer.

Bowi is altijd vrolijk en gaat al billenschuivend door het huis. Hij geeft ons altijd een boel gezelligheid. Wij moeten er dan ook niet aan denken dat hij ooit op zichzelf gaat wonen, maar in je achterhoofd is er altijd een stemmetje die zegt, dat deze tijd er een keer aankomt. We hadden altijd het voornemen, Bowi gaat nooit het huis uit. We zouden wel een huis kopen met een grote tuin, zodat we daar een mantelzorgwoning in zouden plaatsen, zodat Bowi daar oud zou worden, met allemaal zorgverleners om hem heen. Als je dan daar nog eens goed over nadenkt, is dat een “eenzaam” bestaan. Zeker op het moment dat wij wegvallen.

Bowi als persoon houdt van drukte en gezelligheid om hem heen. Hij houdt van muziek en mensen die om hem heen bewegen. Persoonlijke aandacht is erg belangrijk voor Bowi, hij wil gezien worden. Bowi is gek op knuffelen, maar wel zolang hij het wil, anders duwt hij je gewoon weg. Hij kan al stuiterend in zijn stoel best aanwezig druk zijn, het is dan heel belangrijk hem nabijheid te geven en d.m.v druk te geven, te zorgen dat hij hier uitkomt. Bowi is volledig zorgbehoevend en moet in alles geholpen worden. Hij is gezellig, en hij klaagt en huilt nooit. Echter is dit natuurlijk ook een valkuil voor hem, als men dit niet weet.

Wij houden zelf van een opgeruimd en schoon huis, gezien Bowi op zijn billen over de grond schuift en alles in zijn mond zou kunnen stoppen. Natuurlijk vinden wij het fijn dat hij zelf ook altijd schoon is en er leuk uit ziet. Je weet de beste zorg is thuis. Maar deze zorg kan ook in “het mooi leven huis” door de juiste aandacht en begeleiding voortgezet worden.

Gerard en Tamara, ouders van Bowi